Allemaal pelgrims!

Vorige week maandag en dinsdag heb ik twee hele dagen bijgedragen aan de training van community health workers. Na deze twee dagen besefte ik dat ik het hier eigenlijk allemaal voor doe. Alle stress en ‘frustrerende’ communicatie was ineens op de achtergrond verdwenen. Ik heb meegeholpen met het trainen van community members die gezondheidsprogramma’s opzetten in hun eigen gemeenschap. Met heel weinig middelen en met heel weinig scholing gaan deze health workers aan de slag in hun eigen gemeenschap. Soms ligt die gemeenschap ergens ver in de bergen en zijn de community health workers de enige link met gezondheidszorg

.

Een aantal health workers was vorige week voor het eerst in Madurai, zij vertelden zelfs dat het hun eerste keer was dat ze naar ‘beneden’ waren gekomen. Ze leven namelijk in de bergen en waren door hun armoede nog nooit buiten hun gebied geweest. Wat een ervaring! Maar ook… wat een kansen biedt dit project. Zij hebben zich als vrijwilligers aangemeld om te werken aan gezondheidszorgprogramma’s in hun eigen community. Ze worden ‘opgeleid’, vergroten hun kennis en ook hun wereldbeeld en ontwikkelen hun positie in hun gemeenschap als vrouw. Deze vrouwen waren tussen de 30 en de 50 jaar oud. Kun je je het voorstellen…? Ook hadden ze nog nooit een blanke gezien. Wel van gehoord natuurlijk, maar nog nooit eentje ontmoet. In het begin had ik het niet zo in de gaten, maar na een halve dag begonnen ze me dingen te vragen. Wat ik natuurlijk niet verstond. Maar met wat vertaalwerk van mijn collega’s en mijn eigen inlevingsvermogen begon ik alles wat te begrijpen. De tweede ochtend kreeg ik van één van deze vrouwen een bindi (de stip) op mijn voorhoofd. Wat was ze trots dat ze mij die kon geven. Soms weet ik niet goed wat ik met zoveel aandacht moet, behandel mij maar gewoon… Maar gewoon ben ik natuurlijk niet. En ik ben hun gast (volgens indiase cultuur) en blank. Dat heb ik hier toch moeten accepteren.

Als jullie deze vrouwen hadden mogen zien zoals ik ze heb gezien… dan begrijp je dat ik op dat moment zo blij was hier deel van te mogen uitmaken. Ik heb gezien wat voor een impact het heeft op deze vrouwen om ‘gezien’ te worden. Iedereen werd als een gelijke behandeld tijdens de training. Of je nu arm was (heel, heel arm) of ietsje rijker, of je nu in de bergen woonde of in de stad. Dat maakt in hun normale leven nogal wat verschil gezien alle verschillende kastes die er zijn en de rivaliteit tussen al die kastes. En deze arme ‘rijke’ vrouwen zijn na drie dagen weer naar huis gegaan om aan het werk te gaan, maar ook om bezig te gaan om vertrouwen in hun community op te bouwen voor al het gezondheidswerk. Dit laatste is een belangrijk thema geweest tijdens de training. Hoe ga je om met weerstand, hoe benader je verschillende groepen (vrouwen, mannen, ouderen, tieners) en hoe zet je zo zorgvuldig mogelijk gezondheidszorg programma’s op.

Ik heb drie trainingen gegeven. Eén over het opzetten van Health Camps (hoe je kampen opzet, voor wie en hoe je er een vervolg aan geeft), over Home-Based Care (wat het is en voor welke groepen het belangrijk is) en over de Needs of Adolescent Girls (wat hebben adolescente meisjes nodig en hoe benader je ze). Ook heb ik nog gesprekstechnieken geoefend met de health workers. Dat laatste was natuurlijk wel grappig. Want ik wist helemaal niet wat ze tegen elkaar zeiden en vertalen van een heel gesprek is natuurlijk lastig. Ik kreeg wel wat mee en lichaamshouding, gebaren en mimiek zegt ook veel. Maar ze hebben laten zien dat ze het aandurven en dat was zo leuk. Tijdens alle trainingen ben ik natuurlijk vertaald. Ook werd ik zo nu en dan geholpen door een arts die ook meehielp met de training als ik sommige medische dingen niet helder vertaald kreeg naar de groep. Verder was er nog training over Nutrition (voeding), Anemia (bloedarmoede, een heel groot probleem in India), Lifecycle van vrouwen (de levenscyclus van vrouwen, van geboorte, puberteit, zwangerschap naar overgang) en vele andere onderwerpen. Ook werden er projectplannen uitgedacht, getekend en uitgewisseld. Waar gaan ze als eerste mee aan de slag als ze straks weer terug zijn…? Ondertussen was er natuurlijk tijd om te eten (!) en gezellig samen te zijn.

Kortom: Hier wil ik wel meer van!

Na deze twee dagen ben ik er even tussen uit gegaan. Vijf dagen gaan reizen, wat mijn plan al was. Ik heb veel in de bus gezeten. Afstanden zijn in India er groot. Ondertussen mijn ogen uitgekeken wat er in de bus en buiten de bus gebeurde. Verschillende landschappen aan me voorbij zien trekken. Even tot mezelf komen, even terugkijken op de afgelopen periode.

Niet alleen ik was op reis. Deze periode van het jaar blijkt in India een pelgrimsseizoen te zijn. Miljoenen (!) mannen zijn onderweg in India van de ene plek naar de andere plek. Soms van het hoge noorden naar het zuidelijkste puntje. Ze komen op blote voeten met een dhoti (doek) om hun middel en misschien een paar centen op ‘zak’. Vaak reizen ze wel per bus (gelukkig). Ze bezoeken alle belangrijke tempelplaatsen om te bidden. Laat ik nu net tijdens mijn reis een aantal van deze plekken hebben bezocht (niet om hun tempels, maar om hun omgeving). Tijdens een zonsopgang om zes uur in de ochtend werd ik vergezeld door een paar duizend hindoemannen die de zon kwamen begroeten. De zon is één van de hindoeïstische goden. En waar kun je deze beter aanbidden dan op het allerzuidelijkste puntje van India tijdens zonsopgang…

Ik laat hieronder nog wat foto’s zien van mijn korte maar leuke reis. Het was een reis in een reis… De komende dagen ga ik mijn reis van twee en een halve maand afsluiten. Altijd lastig. Want je laat vaak veel achter wat nog af kan, wat nog beter kan, wat je nog zou willen doen. Mensen die ik nog maar net heb ontmoet en nu alweer afscheid van neem. India heeft indruk op me gemaakt, maar ik weet nog niet precies waarom. Het maakt me wat onrustig. Ik ben er nog niet klaar mee…

Ik laat nog even wat van mij horen via deze weg nadat ik komende vrijdag weer op Nederlandse bodem ben beland. Dus tot ziens of tot dan!

Sunrise at Kanyakumari...

...met duizenden anderen

Backwaters van de Provincie Kerela

Backwaters en kleine kanaaltjes in Allepey