Happy Deepavali

In het Tamil heet het Deepavali, in het Hindi is het Dewali en zo is het in de rest van de wereld ook bekend. Deepavali is het feest van het licht. Afgelopen dinsdag 13 november werd dit feest uitbundig gevierd in India en in alle Hindoestaanse gemeenschappen in de hele wereld.  Een nationale feestdag, een dag waarop iedereen vrij was, alle winkels dicht, een feest die je viert met je familie en op straat. En een feest met vele voorbereidingen… nieuwe kleren kopen, eten klaarmaken en vuurwerk inslaan. Kerst en oud/nieuw op één dag!

Maandag, dinsdag en woensdag is er zoveel vuurwerk de lucht in gegaan.. dat kun je je niet voorstellen. Dinsdagochtend om 6 uur wakker geknald met een duizendklapper onderaan het appartement. Alsof ze rotjes onder mijn bed hadden af laten gaan.

Wij ontkwamen niet aan dit feest. En dat was maar goed ook. Het is veel te leuk om je hierin mee te laten zuigen. Vorige week al een sari gekocht voor dit feest. Dit was een belevenis. Het was zo druk vorige week in het centrum, iedereen was in de voorbereiding. Maar ook in de ‘sariwinkel’ waren wel zo’n duizend mensen hetzelfde aan het doen als wij!

                                      

Sree Dewi heeft ons geleerd hoe je deze sari moet dragen. Dat is nog een hele kunst, maar de volgende dag moesten we het zelf doen. Bloemen in het haar (jasmijn) en een Bindi op mijn voorhoofd (de hindoestaanse stip) en ik kon Deepavali vieren! 

Afgelopen maandag de hele dag tegen iedereen lopen zeggen: Happy Deepavali! Iedereen was aan het glimlachen en zoete dingen aan het uitdelen. Dit hoort er ook bij. Je geeft elkaar allemaal zoetigheid als een soort van voorbereiding. Er heerste een uitgelaten sfeer. Iedereen was een beetje zenuwachtig en druk.

Gelukkig waren we dinsdag uitgenodigd door een meer moderne familie, dus kon na een paar uur de sari uit en konden we in de eigen kleren rondlopen. We zijn de hele dag bij Juliana (collega, teamleader health programmes) en haar gezin geweest, twee meiden van 19 jaar (tweeling) en haar man. Er was heerlijk gekookt. We hebben samen gegeten. Daar was ik wel blij mee, want hier is het de gewoonte dat gasten eerst eten en dat je dan weg gaat. Dan pas kan de familie eten. Gelukkig ging het allemaal gemoedelijk. Na de lunch naar buiten om vuurwerk af te steken. De knallers! Ik snap niet wat eraan is, maar dit hoort er nu eenmaal bij. Geen schroom… Juliana ging met haar nieuwe sari zo boven op een nog niet ontplofte ‘bom’ staan, want het ging niet af…verloor haar schoen tijdens de knal en schroeide een gat in haar sari.

De volgende dag hoorde ik dat er veel gewonden en doden zijn gevallen tijdens het afschieten van het vuurwerk. Ook hoorde ik dat er eigenlijk heel weinig vuurwerk was, omdat een aantal maanden geleden een enorme opslagplaats voor vuurwerk ‘ontploft’ was en hierbij meer dan 100 doden zijn gevallen. Dit werd even terloops verteld.

We zijn ’s avonds laat gebleven, op de ‘rooftop’ van Juliana’s huis lang naar het prachtige siervuurwerk gekeken wat overal om ons heen omhoog werd geknald. Een erg leuke dag om mee te maken en heb ook genoten van de voorbereidingen die helemaal bij het feest horen. Ik dacht... laat jullie even meegenieten! 

Hopelijk neemt u de drukte op straat weer een beetje af. Dat zal vast. Veel familie is elkaar komen opzoeken tijdens deze feestdagen en gaan nu weer naar huis. Maar druk zal Madurai blijven. Ik begin er al wat aan te wennen. Wat zal Groningen straks een rustig dorpje lijken!